Dyslexie is een verbale leerstoornis die afgegrensd wordt door 7 criteria en nader precisering gebeurt bij de subtype indeling.

1. Specificiteitcriterium:

   dyslexie betreft een achterstand in lezen en spellen, ten gevolge van een stoornis in het recodering mechanisme

3. Normaliteitcriterium:

   dyslexie veronderstelt een tenminste normaal gemiddelde intelligentie

4. Discrepantiecriterium:

   dyslexie betekent: een onverwacht groot verschil tussen verwachtingen met betrekking tot en prestaties op het gebied van lezen en spellen

5. Exclusiviteitcriterium:

   dyslexie is een op zichzelf staande handicap, verschillend van en niet te herleiden tot andere handicaps

6. Taalontwikkelingscriterium:

   dyslexie vindt zijn oorsprong in een vertraagde, gebrekkige, of verstoorde taalontwikkeling

7. Criterium: disharmonisch intelligentieprofiel

   dyslexie berust op een ongelijkheid in begaafdheid tussen visuo- spatiele capaciteiten en auditief-temporele capaciteiten

8. Oorzakelijkheidcriterium:

   dyslexie ontstaat op grond van familiale erfelijkheid

Definitie volgens Dumont (zie: Leerstoornissen dl 1, 2 en 3, Lemniscaat Rotterdam)